San Pedro e San Paulo

 San Pedro e San Paulo

A Igrexa celebra este domingo a solemnidade dos Santos Apóstolos Pedro e Pablo.

¿Cales eran os seus obxectivos?

 

Pedro: Debía ter os seus plans ao unirse ao Nazareno (Mt.19,27). Disposto a dar a vida por Xesús (Mc.14,31), seguiuno á casa de Caifás, para terminar negándoo… e chorando (Mc.14,66-72). Foi o primeiro na fe (Mt.16,16) e na negación. Porque todo o referente a Xesús, Pedro viviuno en profundidade. Non sabía estar á altura do Mestre (Mc.8,33), pero non sabía estar sen o Mestre (Xn.6,68-69). Pedro amaba apaixonadamente a Xesús, e Xesús amaba profundamente a Pedro. Por iso, o seu soño de Getsemaní afectoulle particularmente (Mc.14,87). Pero Xesús non lle retira a súa confianza, senón que lla reafirma. Non lle importan as caídas, senón o cumio (Xn.21-15,ss). Confioulle as chaves da Igrexa (Mt.16,19). Pedro tiña o necesario para ser o primeiro Papa: humanidade, amor a Xesús,… e debilidades.

Paulo: hebreo de orixe (Flp.3,5) e cidadán romano (Hch.16,37) foi captado por e para o evanxeo (1Cor.9,16;Ef.3,11,ss). Fascinado por Xesús (Flp.1,21) e pola súa Cruz (Gál-6,14). Perseguidor da Igrexa (Gál.1,13), apaixonado por ela (2Cor.11,28;Col1,24) e animador da súa fe (Rom.1,11,ss). Contemplativo (2Cor.12,2,ss) e viaxeiro (2Cor.11,26); místico (Gál.2,19-20) e teólogo (1Cor.12,1,ss). Forte ante as adversidades (Rom.8,35;2Cor.11,24,ss). Enérxico (2Cor.10,1-11) e tenro (2Cor.6,11-13); humilde (1Cor.15,8-10); Tradicional (1Cor.11,23,ss;15,3,ss) e creativo (Gál.5,1,ss;1Cor.,12-25); celoso da súa liberdade (Gál.2,4-5) e da liberdade cristiá (Gál.5,1,ss)… Así é Paulo: “un tesouro en vasos de barro” (2Cor.4,7).